Je krijgt nooit de hond die je wilt, maar altijd de hond die je verdient.

Speur en zoekwerk

Opgegroeid met Duitse Herders is de liefde voor honden mij met de paplepel ingegoten. Ik vond het dan ook niet meer dan logisch dat toen het huisje en boompje er waren, het bij mij begon te kriebelen voor het beestje. Maar dan geen Duitse Herder, dat wist ik al meteen. Na het nodige speur en zoekwerk op internet wat voor soort hond bij ons als personen paste en ook in onze levenssituatie paste, kwamen we uit bij de Japanse Kishu. Ik had er nog nooit van gehoord. Er zit één fokker in de Benelux, toevallig ook nog in Brabant, dus wij gebeld en een afspraak gemaakt om langs te gaan.

Knuffel attack

We bellen aan, niet echt nodig want het welkomstgeblaf was al in volle gang, en eenmaal in de keuken worden we beide langs alle kanten begroet. Besprongen door twee Shiba’s en een Akita Inu. Die laatste springt tegen mijn rug op, poten tegen mijn schouders aan. Ik moet moeite doen om mijn evenwicht te bewaren.  Ook goeiemiddag… De eigenaren laten het even gebeuren, staan erbij en kijken ernaar. Naar ons wel te verstaan. Hoe wij reageren op de knuffel attack van hun honden. Op hun teken nemen de honden afstand en gaan naar de kamer. Helemaal blij, maar toch ook een beetje overrompeld gaan we verder naar de honden waar we eigenlijk voor kwamen, de Kishu’s.

Keurmeesters

Die eerste kennismaking is een verhaal op zich, zo bijzonder, maar om bij het onderwerp te blijven, geef ik de korte versie. We hebben nu onze enige echte eigen Kishu! Na ons losgerukt te hebben van hun witjes, hebben we nog een heel gesprek gehad over hun honden, maar vooral over de Kishu in het algemeen en wat deze nodig heeft van zijn potentiële toekomstige eigenaren/baasjes/begeleiders en wat wij een Kishu te bieden hebben en welke ervaring wij met honden hebben. Na er een paar nachtjes over geslapen te hebben, het is geen alledaags ras met specifieke behoeften en erg onafhankelijk, kwamen we op de wachtlijst en z’on 3/4 jaar later was onze Yuki geboren, samen met 7 broertjes en zusjes. Allesbehalve een impulsaankoop en pas na de goedkeuring van de fokkers.

Je krijgt nooit de hond die je wilt…

Wat was voor jou de reden om een hond te nemen? En? Nu je viervoeter deel uitmaakt  van je gezin, voldoet ie aan alle verwachtingen? Of zelfs meer? Of ben je wellicht voor uitdagingen komen te staan waar je vooraf geen rekening mee had gehouden? Uitdagingen in de opvoeding van je hond, of je hem nu als pup gekregen hebt of als herplaatser. Het is jou taak om je hond te leren wat jullie omgangsvormen zijn en welke kaders er zijn voor hem in wat wel en wat niet mag. Maar er is meer…

Maar altijd de hond die je verdient!

Afgelopen weekenden heb ik het tweede deel van de opleiding Kynologisch Instructeur gevolgd. Ik ben ermee gestart om meer inzichten te krijgen in hondentaal. Om Yuki en andere honden beter te begrijpen in hun hondentaal. Gaandeweg veranderde mijn doel echter, of beter gezegd, het breidde uit. Ik haal er zoveel meer uit dan ik oorspronkelijk had verwacht en mijn intentie was. Zoals ook met Yuki zelf. Naast een gezellige viervoeter waarmee we mooie wandelingen kunnen maken, spelen, lekker hardlopen, kamperen, training etc. is hij boven alles mijn spiegel, in alles. Nu ook weer tijdens deze opleiding. Hij maakt me bewust van mijn gemoedstoestand, ook als ik zelf even niet wil inzien dat ik onrustig ben. Yuki wordt zo baldadig dat ik er niet meer omheen kan. Hij heeft me laten inzien wat luisteren naar je gevoel oplevert, wat je hart volgen oplevert. Door de positieve (honden) trainingsmethode die ik toepas, focus ik op wat goed gaat, i.p.v. wat fout gaat. Heb ik de waarde geleerd van fouten maken tijdens een leerproces, niet in de laatste plaats tijdens het opstarten van mijn eigen bedrijf). En dat voor een perfectionist!

Wie leert er van wie?

Mijn mooiste leerervaring tijdens de afgelopen weekenden zit hem dan ook niet in het inhoudelijke deel, maar de uitdaging die elke deelnemer met zichzelf is aangegaan en waarbij de honden stuk voor stuk ons iets geleerd en geholpen hebben. Niet altijd waar je om vraagt, maar wel wat je nodig hebt op dat moment. Je krijgt nooit de hond die je wilt, maar altijd de hond die je verdient! Wat heeft jouw hond je gebracht? Laat het me weten in een reactie onder deze blog!